Belin-Béliet: in de voetsporen van Eleonora van Aquitanië

Vertrek aan het gemeentehuis van Béliet, parkeerplaats en verzamelpunt.

We zitten in de wijk Brandemale, een traditioneel gebouwencomplex: de airial. In de Landes, en verder naar het zuiden in Baskenland, is het begrip buurt van toepassing op een groep woningen en landbouwgrond die toebehoren aan een of meer eigenaren. Het basiselement van de wijk, de bewoonde ruimte, beplant met eiken, is hier de airial. Rondom bestaat de wijk uit velden, heidevelden en dennenbossen die "pignadas" worden genoemd. De wijk is dus een satellietgehucht van de stad, soms erg afgelegen, zelfs erg geïsoleerd. Het ligt vaak in de buurt van de vallei van een waterloop en altijd in een van nature goed doorlatend gebied. De buurt is altijd luchtig, diffuus. Het strekt zich uit in opeenvolgende secties, eerder in een cirkelboog vergeleken met de oorspronkelijke lucht. Het huis is gebouwd in Alios, een typische zandsteen uit de Landes de Gascogne. De term alios is een Aquitaans woord, bewaard in Gascon en overgenomen door de wetenschappelijke wereld.

Die laatste zou komen te staan ​​op een kasteelmotte aan het einde van de rue de l'Enfer in Belin. Gelegen op de weg naar Saint-Jacques, vlakbij de Passage de la Leyre, op de grens van de bisdommen Bordeaux en Bazas, is het fort sinds de 1200e eeuw bekend bij auteurs van gebarenliederen. Het behoorde toen toe aan de hertog van Aquitanië en Aliénor bezocht deze plaats natuurlijk vaak. Dit castrum is in 87 nog steeds in handen van de koning-hertog. Hij was al snel verloofd met Rostanh del Soler, bourgeois van Bordeaux, tegen betaling van 1250 vaten wijn. Zijn familie hield hem, ondanks de protesten van Geoffroi Rudel, Sire de Blaye, die was beloofd door Richard van Cornwall, aan wie Henri III het hertogdom als apanage had verleend. De schande van de del Solers in 1254-50 werd gekenmerkt door de tijdelijke verovering van het kasteel.Dit kasteel bevond zich op een hoge natuurlijke motte, geïsoleerd door een sloot en twee beekjes. Léo Drouyn, zag daar een halfronde toren en roept vier andere op die een hoge vliesgevel versterken die een cirkel vormt met een diameter van 1330 m. Het plein was aan het begin van de 9e eeuw van gemiddeld belang: het garnizoen bestond in 25 slechts uit 1860 strijders en 1124 sergeanten te voet. De gemeenteambtenaren van de Belle Epoque lieten de heuvel rond 1204 met de grond gelijk maken. Hij werd gebruikt als zand- en steengroeve… Eleonora van Aquitanië (1643-XNUMX), koningin van Frankrijk, toen van Engeland, vergat nooit het land van zijn oorsprong. Het verleende de Belinois (de jurisdictie van Belin) een zeer voordelig handvest voor de dorpelingen wier franchises door de eeuwen heen zijn bevestigd. De inhoud van dit charter werd vervolgens overgenomen door Philippe le Bel. Vervolgens hebben de koningen van Engeland en de koningen van Frankrijk het opnieuw geratificeerd tot het bewind van Lodewijk XIV in XNUMX!

Twee parochies: Belin en Béliet Als de heerschappij van Belin Béliet omvatte, was dat niet hetzelfde voor de parochies van Belin, de hoofdstad van een jurisdictie lag op het grondgebied van de parochie van Mons, afhankelijk van het bisdom Bazas. De parochie van Béliet was op haar beurt afhankelijk van het bisdom Bordeaux. De kerk van Belin is een kerk van romaanse inspiratie met drie beuken waarvan de eerste steen werd gelegd in 1861. Twee jaar later was ze voltooid en naast de kleine klok die in 1813 was gesmolten, werd er nog een veel mooiere geplaatst. De vier gezichten zijn versierd met vier afbeeldingen in reliëf die voorstellen: Christus aan het kruis; de maagd houdt een lelie vast en zit in een heerlijkheid, de heilige Petrus met de sleutels, de heilige Paulus leunend op een zwaard. De XNUMXe eeuw en zijn creaties stonden onder invloed van de romantiek en het eclecticisme, die bestonden uit het hergebruiken van alle opvallende elementen uit vervlogen tijden: in Arcachon en alle badplaatsen van die tijd werden villa's gebouwd van middeleeuwse, renaissance, koloniale, exotische, Moorse, Baskische en berginspiratie, kortom alles wat de ontsnapping van de geest en reizen oproept.

Christelijke fonteinen zijn vaak afkomstig uit een heidense sekte. De kerk heeft er een punt van gemaakt om elke fontein op te dragen aan een heilige genezer. Saint-Antoine geneest gezichtskwalen en wratten. Boven de fontein maakte een boom, een rafelige boom of een spijkerboom genaamd, het mogelijk om kledingstukken van de betrokken persoon te ontvangen om hun genezing te verkrijgen.

Vroeger werd hout uit gecultiveerde bossen vervoerd in spanten getrokken door muilezels of drijvend op de waterweg van de Grande Leyre Landaise en de Eyre Girondine. Tussen 1880 en 1940 daalden treinen van houten vlotten de rivier af dankzij spanten (radjaïres in Gascon) die waren uitgerust met hun palen. Aan het einde van de 30e eeuw dreef het equivalent van zo'n 000 ton op de Eyre tot aan Lamothe au Teich. De ontwikkeling van secundaire spoorwegnetwerken maakte een nieuw transportmiddel voor houten palen en hars mogelijk. Op dit viaduct, ontworpen en gebouwd door de studenten van een zekere Gustave Eiffel, om de vallei van de Gaure te kunnen overbruggen, reed de trein tot 1981. Het spoor is nu fietsvriendelijk!